ای کاش گفته بودی...

ای کـاش گـفتــه بـودی کـه عـاشـق دیگـری شـده ای!

من خــودم هم عــاشـــق بــودم...

درکـــت مـیـکــــردم...!

مهمان خواب منی...

شرمنده ام می کنی!
گاهی در خواب به من سر می زنی بانو...

آنلاین که می شوی

آنلاین که می شوی

انگشتانم به لُکنت می افتند...

فشار ِ واژه بر روی کیبورد می افتد

و نگاه خیره مانیتور..، مدام

چراغِ روشنِ تو را به خورد نگاهم می دهد...

آنلاین که می شوی

در شک و تردیدِ تایپ کردن و نکردن "سلامـ" ـی که

نمی دانم قرار است

با کدام رویت جواب دهی!،

یک تکه یخ می شوم تا

از دستانِ گُر گرفته ام روی کیبورد عرق سرد بریزد...

آنلاین که می شوی

حرف هایی که

از بود و نبود تو آب میخورند

در گلوی تمام مسنجر ها گیر می کنند و

سر به ابتذال هیچ Enter ی فرو نمی آورند...

حرف هایی

که قول داده ام

یک روز از خجالت گفتن شان در بیایم...

آنلاین که می شوی

رویایی دور از دسترس می شوم...

در انتظار پیامی از تو که

می دانم غرورت

ضمانت Send نکردنش را کرده است...

آنلاین که می شوی خود آزار می شوم...،

در فکر و خیالِ ارتباط احتمالیِ تو با هر چراغِ روشنی در نِت...

آنلاین که می شوی

دست و بال انگشتانم تنگ می شود... آنقدر که

تمام کلیک های موس

حول حوش Sign Out پرسه می زنند...

خواستن تــــــــــــو...

هنوز هم نمیدانم
اینجا چه فصلی است که من کال مانده ام
و به تـــــو نمیرسم!!

ناقوس مرگ

صدای

ناقوسی دوباره

در
انزوای مرداب می آید

چشمانت انتظار کدام ساحل را می کشند

و ترا

جادو گر کدام چراغ ربوده است

که من

در قلبت مرده ام؟

خسته ام از این مجازی ها...

داستانِ من و تــو از آنــجـا شـــروع شـد
که پـشـت شـیشـه ی بیجانِ مـانیـتـور به هم جان دادیــم
با دکــمه های سـَـرد کـیـبورد

دســت هـای هــم را گـرفـتیـم و گــرمایـش را حـِـس کــردیـم
بـا صـورتکها، همـدیگـر را بـوسـیـدیـم و طعـم لــَب هایمان را چـشـیـدیم
آهـنـگی را هم زمان با هـم گـوش کــردیم و اشــک ریـخـتیـم و خندیدیم
پیکهای مشروبمان را از پشت مانیتور به هم زدیم
سکس هایمان را با کلمات بی جان، جان دادیم به جانِ هم
شـــب بــخـیرهایمان پشــت خـطـهـای مـوبایلـمان جـا نمی مـانـد
بیا
ایــن داســـتان را واقعی کن
خسته ام از این مجازی ها...

در تو گم شدم...

شبیه مه شده بودی

نه میشد در آغوشت گرفت

و نه آنسوی تو را دید

تنها میشد در تو گم شد... که شدم.

آغوشت را میخواهم

بی قرارم امشب...

دلم آغوشت را میخواهد،

تا در آن آرام و رام گوش کنم به صدای قلبت.

و زندگی کنم در هوای نفس هایت،

و عاشق تر شوم.

و نفس هایم به شماره بیفتند

و بیقرار تر شوم...

دلم میخواهد باز

تو باشی

و من

همین و بس...!

تمام هستی ات را دوست دارم

من این حال مستی را که از تو شَق شده، دوست دارم!

من این حال خرابی را که از تو به ویرانی کشیده شده دوست دارم!

من دوست دارم تمامت را ، همین بس نیست؟

از تمامت تا پنهانت را؟

حتی آنچه ندیدم را!

من از وجود تو سرمستم، اگرچه نیستی

اگــرچه بی جواب مانده پیامم

من تو را ،

وجودت را،

تمام هستی ات را دوست دارم،

بازم بــــــس نیست؟

تکلیف من...

بی انصافی توشه کیست؟!

تو ردپای مرا داری؛

تکلیف من چه خواهد بود...

که به دلم نخواهم رسید؟؟