نذر کردم

نذر کردم

سفره ای پهن کنم

از حرف های نگفته ی دلم!

اگر برگردی...

حسرت

حسرت...

یعنی خواستن تو!

که داشتن نمی شود

هیچ وقت...

دست هایت...

دستی که...

هوائی دستِ توست

دیگر به نوشتنِ هیچ شعری 

حالش خوب نمی شود.

ناخوشی این دست،

درمانش...

دستِ توست.

با زبان خودم

گاهی...‌

برای با تو بودن واژه‌ها محدودند!

شعر از وزن می‌افتد؛

ساز از کوک؛

من از فهم؛

لب از حرف؛

اینبار بگذار با زبان خودم با تو حرف بزنم!

بی‌ واژه، 

بی‌ فکر، 

بی‌ ضرب، 

بی‌ وزن

فقط با زبان خودم...!

معبود زیبای من

سجاده پهن می‌کنم و به نماز می‌‌ایستم

به سوی قبله ی تن تو

من وضو با شهدی گرفتم که 

چشمه ی آن در بهشت تو بود

محراب شو برای نیایشم

در این کعبه باید خمیده به سجده نشست

و لب به ضریح تو کشید

شکوه هوست مؤمنم کرد به عاشقی

شهادت دادم

به مردن زیر آوار این لذت

از این بهشت بیرونم نکن حوا...

رویای ممنوعه ی من

تجسم كدام‌ يك از روياهاي ممنوع مني بانو!؟

ريشه در خاك كدام آرزوي شبانه داري!؟

سر از كدام‌ يك از خواب‌هاي مستي‌ام بيرون آورده‌اي!؟

كه اينچنين پري‌وار در برج زنانگي خويش

از تمامي خواسته‌هاي من بلندتري!

منحنی اندام تو

خیالت تخت

پرگار نگاهم

فقط دور سینه های تو میگردد

اینجا تمام احساس من،

منحنی های اندام تو را شعر میکند.

نترس نازنینم،

عریانی تو ایمان من است!

تا کافرانه

زیبایی ات را پرستش کنم...!

می ترسم عشق من

پايه عرق مينشينم،

شهوت را ميپرستم،

عـشـق را دوســت دارم،

اما بين خودمان بماند

از آدم های امروزی مـيتــرسـم...!

مریم مقدّس

مریم مقدّس هم باشی،

این آدمها 

حــامــلــه ات میکنند

با نگاه هرزه شان...!

به یادت ارضا می شوم

تو رفتي و...

من ماندم و....

ياد تو...

هوس است يا عشق نمي دانم،

اما هنوز هم به يادت...

ارضا مي شود تمام آرزوهايم...!!

لبانت

نوشدارو لبـــــــان تو اگر باشد

من حاضرم سهراب باشم...!

دلم گناه میخواهد

دلم گناه می خواهد!

گناه آلوده شدن به تو...

دلم گناه می خواهد،

بزرگ...!

که بشکنم حریم همه ی حرمت ها را...

دلم گناه می خواهد،

گناه آلوده شدن به تو...

به تنت...

بعد از تو

بعد از تو
آغوشم آنچنان طلسم شد
كه "فاحشه ها" هم پيش پايم
بي اختيار
"توبه" ميكردند...!

بگذار دوستت بدارم

بیا، بنشین کنار من
به کوتاهی نوشیدنِ یک فنجان چای
نه تو چیزی بگو
نه من چیزی بپرسم
فقط بیا... مثل یک آدمِ متمدن
بگذار که من...
دوستت داشته باشم.

خواب هایم

دست خواب هايم را بايد بگيرم

بوي دست تو را ميدهد...!

جهنم تکراری

جهنمی

بدتر از آن نیست که

مدام به یاد بیاوری

بوسه ای را که
اتفاق نیفتاده است.

قاعده

هر زنی شعری دارد

هر شعری شاعری،

و هر شاعری خاطره ای...

خاطره ای که به چشمان زنی می رسد.

نباتي در دهانت بگذار

مرا كه مي خواني 

نباتي در دهانت بگذار 

تلخ تر از آنم كه بشود

تا آخر دردهايم را نوشيد